Jesus, Justice, and Gender Roles by Kathy Keller (Dutch translation): Deel 1 - Hermeneutische Noodzaak 1/5

 

deel 1 Hermeneutische Noodzaak 

 Ik accepteer de Bijbel als het Woord van God; geïnspireerd en zonder fouten. Maar dat was niet altijd het geval. Tijdens mijn ‘high school’ jaren legde God beslag op mijn leven, maar het kostte nog heel wat tijd om de Bijbel te accepteren als meer dan een verzameling van fabelachtige verhalen, geschikt voor recitatie bij plechtige gelegenheden. Ik wist van het bestaan van ‘fanatiekelingen’ die daar een meer krachtdadige visie over hadden. Hoewel ik opgroeide in een gezin en kerk met deze visie van de Schrift (als fabelverzameling), weerhield dit me er niet van om predikant te worden in de “United Presbyterian Church”. 

Ik wist dat God bestond; ik was hem op allerlei manieren tegengekomen, maar niet door de Schrift. Ik had geen idee dat ik iets belangrijks miste. Pas na het voortgezet onderwijs leerde ik intelligente gelovigen kennen die de Bijbel aanvaardden als de enige betrouwbare regel voor leer en leven. Gedurende enkele jaren worstelde ik met de begrippen ‘gezag’ en ‘inspiratie’ van de Bijbel. Ik wilde een zelfstudie (‘independent study’) doen over dit onderwerp en dus begon ik met het werken aan de literatuurlijst die ik van mijn professor meekreeg. Na meerdere literatuurlijsten was ik goed bekend met tekstkritiek, tekst-varianten, mondelinge overlevering, het Q-document, de Essenen, vrijzinnigheid, neo-orthodoxy, ontmythologisering, fundamentalisme, het evangelische standpunt, en nog vele anderen. Door deze uitgebreide studie werd het me duidelijk dat de canonieke Bijbeltekst betrouwbaar is. 

Uiteindelijk kwam ik tot deze conclusie op grond van een eenvoudige vraag: ‘Jezus vertrouwde op de inspiratie van het Oude Testament, en hij beloofde dat ook het Nieuwe Testament betrouwbaar zou zijn. Hij hield nooit op met het citeren van de Schriften, zelfs niet toen hij aan het kruis hing (Ps. 22). Hij ademde de Schriften; Hij nam ze zo serieus!’ 

Zou ik dan, als zijn discipel, ook niet dit perspectief van hem over het gezag en de betrouwbaarheid van de Schriften moeten overnemen?’ Dit groeiende besef werd voor mij een revolutionaire gedachte; het zette mijn hele denken op de kop! Ik heb jullie deze persoonlijke reis verteld om je te verzekeren dat ik elke kans (en een goede motivatie!) had om juist NIET de Schrift te aanvaarden als de enige leidraad voor mijn leven. Niemand in mijn gezin en vriendenkring had zoiets gedaan; het was dus voor mij ook niet een visie waar ik als kind mee was opgebracht. 

De persoonlijke ‘paradigm shift’ bracht enorme consequenties met zich mee. Nu ik ging vertrouwen op Gods Woord als de waarheid, die mij was geschonken om mij te helpen bloeien, ging ik daar niet tegen protesteren maar wilde ik me in mijn keuzes onderwerpen aan de Schrift. Van nu af aan, als mijn natuurlijke keuzes en Gods geboden gingen botsen, dan kreeg Hij de overwinning. Daardoor werd de studie van de hermeneutiek voor mij een zaak van groot persoonlijk belang. ‘Wat leerde de Bijbel werkelijk over de kernvragen? Was het wel mogelijk om daarachter te komen- of bestond er speelruimte? En als er uiteindelijk speelruimte en vrije keus bleef, was er dan enig nut voor mij? 

Het terrein van de hermeneutiek is uitgebreid en niet alles erin is relevant voor ons onderwerp van ‘vrouwen in de kerk’, dus ik wil beginnen met een beknopt overzicht van de beginselen. In de vorige generatie zijn er veel nieuwe werken verschenen over de ‘wetenschap van de Bijbelse interpretatie’ en zij bieden veel waardevol materiaal. Toch is het zo dat deze boeken uiteindelijk twee grondregels (moeten?) volgen. 

1. De Schrift spreekt zichzelf niet tegen. De Anglicaanse kerk stelt dit op een meer elegante manier van spreken: ‘Zo mag de kerk ook geen tekst uitleggen op een manier waarbij een andere tekst zou worden tegengesproken.’ Daarom moeten we de meer begrijpelijke teksten gebruiken om de minder begrijpelijke teksten uit te leggen. Hoe zou dat ook anders kunnen, vooral omdat een en dezelfde Geest achter de openbaring, het schrijven, en de keuze van de ontvangers van Gods Woord staat. Ik vind het amusant, maar ook weleens vervelend dat we dit niet allemaal zo ingewikkeld hoeven te maken. Tenslotte, als er een Wezen is die machtig genoeg is om Godgenoemd te worden – de Schepper en Onderhouder van de hele kosmos!- waarom zou het dan zo moeilijk zijn te geloven dat Hij op authentieke en duidelijke wijze met zijn schepselen zou kunnen en willen communiceren?! Dat lijkt me vrij wat eenvoudiger dan het laten draaien van alle elektronen rond de kernen van miljarden werelden om maar te zwijgen over het verzorgen van de gebroken harten en zielen van zijn kwetsbare schepselen op aarde! 

2. Elke tekst moet begrepen worden in de context- historisch, cultureel, en sociaal. Wat was de bedoeling eigenlijk van de schrijver in elk boek, tekstgedeelte, en zin, en wat betekende het voor de eerste lezers/luisteraars? Het gevolg van dit principe is dat we een manier moeten ontdekken om Gods geopenbaarde wil in alles te gehoorzamen- zelfs als onze culturele situatie heel anders is dan de situatie waarin het eerst geopenbaard werd. We moeten logisch blijven denken. God inspireerde mensen om zijn boodschap op te schrijven. Dat houdt dan in dat de Bijbel is geschreven door mensen die menselijke taal gebruikten. Toch –als God niet verandert in zijn voorzienigheid- en Hij zorgde ervoor dat er een Boek tot stand kwam om zijn volk te leiden in alle tijden en plaatsen, dan verandert zijn woord niet met betrekking tot zijn karakter, plan en wil voor zijn schepselen. Als God complete heiligheid, liefde, en genade is, dan gaat Hij vandaag niet opeens iets anders, een “vernieuwde en verbeterde versie” beginnen. Het kan best zijn dat we onze gehoorzaamheid aan zijn wetten op creatieve wijze moeten uitoefenen waarbij we rekening houden met de veranderde omstandigheden waarin we leven, maar dat zal zelden een echt obstakel worden voorechte gehoorzaamheid. God geeft onveranderlijke wetten, maar Hij geeft ook vrijheid om ze in cultureel verschillende manieren te gehoorzamen. 

Nu we de hermeneutische grondregels hebben vastgesteld staan we klaar om verder de diepte in te duiken en de “terreurteksten” (zoals feministen ze wel noemen) te bespreken: 1 Kor. 14:33b-38 en 1 Tim. 2:11-12.