Introductie
Toen Tim en ik in 1989 naar Manhattan verhuisden om Redeemer Church te planten begrepen we dat zaken die elders betwist gebied waren in New York weleens explosief konden worden.
Door de jaren heen zijn seksualiteit, M/V rollen, en persoonlijke keuzes in die gebieden steeds ‘hot topics’ geweest en onderwerpen die leidden tot uitingen van woede, tranen, geschreeuw, en teleurstelling.
Eens vertelde een vrouw me met betraande ogen -toen ze besefte dat we geen vrouwen aanstelden als ouderlingen of predikanten, “Het voelde alsof ik net ontdekte dat mijn verloofde een kinderbeul was!”
Dit waren geen malse woorden die uitnodigden tot een verder gesprek.
Ik wilde haar troosten en helpen, maar dan vraag je jezelf af: “Hoe spreek je mensen van de 21ste eeuw op pastoraal meelevende wijze toe op een manier dat het idee van aparte M/V rollen niet overkomen als een ouderwetse opvatting waar we ons voor moeten schamen, maar als een goed geschenk van onze hemelse vader?”
Voor mij is deze vraag niet een academische kwestie.
Ik heb hier diepgaand en persoonlijk mee geworsteld, als een vrouw die zich destijds voorbereidde op installatie als predikant in de United Presbyterian Church (USA). Sindsdien heb ik me overal waar ik mocht dienen gevoeld als een vrouw zonder thuis.
In sommige plaatsen ben ik wantrouwend bekeken als “felle feministe” omdat ik vrouwen uitdaag om te gaan leiden en te onderwijzen –en omdat ik zelf actief ben op die terreinen. In New York, daarentegen, ben ik wel betiteld als een “zelf-hater” –en nog erger.
Omdat ik nog steeds geloof dat God ons een goed geschenk gaf toen hij elkaar-aanvullende functies en rollen bedacht voor mannen en vrouwen.
Als predikantsvrouw en medeplanter van ‘Redeemer’ -waarbij ik dus medeverantwoordelijk was voor aspecten van haar filosofie en diensten-
en als vrouw in dienst van de kerk heb ik het als mijn taak gezien om mannen en vrouwen te kalmeren zodra ze beseffen dat ‘Redeemer’ een complementaire M/V visie heeft.
Dat zij dit vaak later beseffen komt niet omdat we moeite doen om onze visie te verbergen. Namen van onze ouderlingen staan elke zondag in het kerkblaadje. En de ouderlingen –allen mannen- staan regelmatig voor de gemeente om als ambtsdragers bevestigd te worden of ook bij andere gelegenheden.
Toch zijn vrouwen zo zichtbaar onder ons personeel en tijdens de dienst dat het vaak een poos duurt voordat uiteindelijk het kwartje valt.
Goed, hoe kunnen we deze zaak het beste benaderen?
Vanuit pastoraal perspectief moeten we erop letten dat we altijd naar twee kanten kijken en beide kanten bieden ons gelegenheid te leren.
In de eerste plaats hebben we de hermeneutische kant:
Hoe herkennen we wat de Bijbel ons –vandaag- eigenlijk wil zeggen?
Wat doen we met de cultuurverschuivingen die plaatsgevonden hebben nadat de Bijbel geschreven werd? Moeten we nu echt de dingen die zo lang geleden geschreven werden -in een tijd en samenleving zo verschillend van de onze- nog steeds gehoorzaam zijn? Wat betekent ‘gehoorzaam zijn aan de tekst’ feitelijk?
Bij het beantwoorden van deze vragen krijgen we de gelegenheid om allerlei belangrijke theologische begrippen uit te leggen, zoals:
• de ‘inspiratie’ en ‘onfeilbaarheid’ van de Bijbel,
• het karakter van de openbaring, en
• de kost van het onderwerpen aan Koning Christus.
We moeten vooral spreken over het gebruik van de hermeneutiek en hoe men de Bijbel zou moeten lezen en begrijpen.
In de tweede plaats hebben we de persoonlijke kant:
“Zeg je (hiermee) eigenlijk niet dat vrouwen minder-waard-ig zijn dan mannen? … of minder begaafd? … of minder vol van de Geest?”
“Zeg je uiteindelijk niet dat het gevoel van roeping bij vrouwen onecht is?”
“Dit is de 21ste eeuw! Hoe kun je nu tegen een vrouw zeggen dat een keuze die zij wil maken niet open staat voor haar? Dit is een zaak van recht en gerechtigheid!”
Onder de oppervlakte van zulke persoonlijke vragen liggen diepe wonden en frustraties, opgelopen door kerken en personen die vrouwen en hun gaven geminacht hebben zodat ze als tweederangs leden van Christus’ lichaam behandeld werden.
Ze laten ook plaatsen zien waar de wereldse vooroordelen de houdingen van mannen en vrouwen gevormd hebben, waarbij de Bijbelse leer vervangen werd door subculturele tradities of door een postmodern individualisme.
Ik wil beide clusters van vragen behandelen onder de kopjes van
(1) hermeneutische noodzaak, en
(2) persoonlijke ervaring.
No comments:
Post a Comment